Naruto cz.1-Organizacja KuroTenshi.

O~ha~yo~!

WDP: Siemson!

A oto i pierwsza część ,,Naruto”! Cieszycie się? I tak wiem, że tak ~^o^~!

Hao: Od razu sobie wyjaśnijmy: jeżeli ktoś nie wie, co oznacza zwrot Kuro Tenshi, niech najpierw leci na samiusieński dół i się tego dowie.

Yoh: W następnych częściach (?) zostanie wyjaśnione, dlaczego ta organizacja się tak nazwała.

Ren: A teraz nie przedłużając, zapraszamy do czytania.

----------------------------

Naruto leżał w łóżku. Nie spał. Znów go pobili, gdy wracał do mieszkania, bo tego domem nie można nazwać. Nie prawdziwym.

                ,,Co ja im zrobiłem?”-zastanawiał się.

                Maluch nie był jeszcze ninja, ma dopiero siedem lat. Jednak był zdecydowanie bardziej dojrzały niż jego rówieśnicy. Był sierotą. Nie było nikogo, kto by go kochał czy chronił. Co prawda był staruszek Hokage, jednak to nie było to samo, zwłaszcza, że Sarutobi miał inne zajęcia niż zajmowanie się dziećmi-wszak był Hokage.

                Nagle otworzyło się okno, jak zwykle to bywało podczas huraganu.

                ,,Chwila, przecież dzisiaj nie ma nawet wiatru…”-pomyślał Naruto, zamykając okno i marszcząc brwi.

                -Masz rację, dzieciaku.-odpowiedział jakiś głos.

                Naruto odwrócił się gwałtownie w stronę źródła głosu. Na środku pokoju stał wysoki mężczyzna, ubrany w czarne spodnie, czarne buty ninja i czarny podkoszulek. Na rękach miał założone czarne rękawiczki bez palców, a za plecami widać było przewieszoną katanę. Jego włosy miały intensywnie niebieski kolor, a jego oczy były czarne jak smoła.

                Stał ze skrzyżowanymi rękami na piersi, a na twarzy widniał lekki uśmiech.

                -Witaj, jestem Kazeshini. Wiem, kim jesteś, Naruto, więc nie musisz się przedstawiać.-uprzedził blondyna.

                -Czemu tu jesteś i po co?

         -Od razu przechodzisz do konkretów, co?                           

                -Skoro wiesz, kim jestem, to powinieneś też wiedzieć, dlaczego jestem oszczędny w słowach.

                -Punkt dla ciebie, dzieciaku.-powiedział niebieskowłosy.-Mam pytanie: Czy chcesz mieć rodzinę?

 ------------------------------------------

                Dziwne by było, gdyby Naruto się nie zgodził. Kiedy już to zrobił, Kazeshini powiedział mu, że jest z organizacji KuroTenshi. O jej celu nie powiedział nic, uznając, że lepiej będzie, jeżeli nikt z Konohy nie będzie o tym wiedział. Wiadomo, przypadkowy człowiek, który akurat przechodził i usłyszał rozmowę. To, że cała społeczność się o tym dowie gwarantowana. A tego raczej nikt nie chciał…

                -A tak w ogóle to dlaczego mi to zaproponowałeś?-zapytał się blondyn.

                -Dowiesz się, jak będziemy w bazie, dzieciaku.-powiedział Kazeshini i wziął Naruto na ręce.-Teraz przeniosę nas tam za pomocą jednej ze starych technik-Przeniesienie Cieniem. Ty również się tego u nas nauczysz, Naruto.-uśmiechnął się lekko i nie czekając na odpowiedź przeniósł ich do siedziby organizacji KuroTenshi.

--------------------------------------------

                Znaleźli się w jakimś niewielkim pokoju, prawdopodobnie gabinecie. Wskazywało na to wyglądające na masywne biurko pod oknem, które było naprzeciwko drewnianych drzwi, przy biurku stały dwa drewniane krzesła z wszytymi zielonymi poduszkami, pod lewą ścianą stoi mały regał z książkami, a obok drugi i większy-ze zwojami. Pod ścianą naprzeciwko stała mała skórzana kanapa, dwa fotele po obu stronach i po środku ciemny niewielki stolik. W jednym kącie gabinetu stała duża roślina-wyglądała na rosiczkę.

                Kazeshini podszedł do biurka i usiadł z drugiej strony, po czym wyjął zwój i pędzelek i zaczął pisać. Kiedy już skończył, podsunął zwój Naruto.

                -Podpisz się, a staniesz się pełnoprawnym członkiem organizacji.-wyjaśnił.

                Naruto podszedł do biurka i przeczytał:

                Ja, niżej podpisany, obiecuję nie ujawniać tajemnic Organizacji KuroTenshi, jednocześnie uświadamiając sobie, że ujawnienie jakiejkolwiek z nich może się skończyć moją śmiercią. Obiecuję również wytrwale trenować pod okiem Senbonzakury Kazeshini na ninja.

                Naruto wziął od Kazeshini pędzelek i podpisał się w prawym dolnym rogu, a wtedy zwój zajaśniał i zniknął.

                -No, to teraz jesteśmy związani.-odparł wesoło Kazeshini.-Chodź, oprowadzę cię i wszystko ci wyjaśnię.

 -------------------------------------

-Czy wiesz, co to są techniki rangi 0?

Blondyn i jego nauczyciel właśnie przechodzili przez długi korytarz z wieloma posągami. Posągi te przedstawiały anioły w czarnych szatach i czarnych skrzydłach. Jedynie ich twarze, ledwo widoczne przez nasunięty kaptur, były białe.

                -Rangi 0? Nigdy o takich nie słyszałem.-odparł.

                -Są to techniki tak zakazane i tak potężne, że nawet kage nie wiedzą, że istnieją. Bo jeżeli się użyje tych technik bez odpowiedniego przeszkolenia i potężnych rezerw chakry, można zostać zwęglonym, rozerwanym, poszatkowanym, uduszonym, zgniecionym i umrzeć jeszcze kilkoma brutalnymi i bolesnymi śmierciami.-mówił bez ogródek.

                -A wasza organizacja takowymi się właśnie posługuje i uczy kolejne osoby, jak się z nimi obchodzić.-dopowiedział Naruto.

                -Niezłe podsumowanie, dzieciaku. Tak, to prawda, lecz nasza organizacja ma jeszcze inny cel: szukanie i szkolenie jinchuuriki. Dzięki temu sakryfikanci będą mogli się bronić przed Akatsuki-organizacją, która szuka biju, aby stworzyć poronioną wizję pokoju.-powiedział Kazeshini.

                -Czemu mi mówisz o jin…Jinchuu…

                -Jinchuurikich. Choćby z tego powodu, że sam należysz do tej grupy osób.

                -I to dlatego ludzie mnie nienawidzą?-zapytał retorycznie blondyn.-Zresztą nieważne. Nie mam zamiaru nikogo winić.

                -Haa?

                -Moim zdaniem życie jest za krótkie, żeby zwalać na wszystkich winę i samemu nawet nie próbować zmienić choć w drobnym stopniu swojego życia. Miałem zamiar to zrobić, kiedy w końcu zdam Akademię i stanę się ninja.

                ,,Biedaczek, doszedł do tego wniosku tak szybko, podczas gdy innym zajmuje to kilkanaście lat. Za szybko dojrzał, zdecydowanie za szybko.”-pomyślał niebieskowłosy.

                -Chodźmy do twojego nowego pokoju.-powiedział czarnooki i poszedł przodem, a mały Naruto tuż za nim.

                Doszli do drzwi, na których było napisane:

,,Jinchuuriki Kyuubi’ego, Namikaze Naruto”

                -Ale ja nie nazywam się Namikaze.-zaprotestował blondyn.

                -Teraz już tak.-powiedział Kazeshini i otworzył drzwi.

                Oczom blondyna ukazała się duża sypialnia utrzymana w brązie, czerwieni, beżu i czerni. Ściany były czerwono-czarne, a sufit był beżowy. Duże łóżko stojące na lewo od drzwi wejściowych miało czarną pościel, a mebel wykonany był z mahoniowego drzewa. Reszta mebli również była wykonana z tego drewna. Szafa naprzeciwko łóżka była wbudowana w ścianę, a kiedy Naruto podszedł do niej i ją otworzył, jego oczom ukazała się duża garderoba z wieloma ubraniami-od wszelkich bluz i spodni, przez ubrania kamuflujące do ubrań codziennych. Na szafkach stały różne buty.

                Na końcu garderoby zostało wbudowane na całą ścianę lustro, a przed nim stał długi stół z perukami, chustami, rękawiczkami i innymi przydatnymi rzeczami do przebierania, aby nie marnować chakry każdorazowo na Henge no jutsu.

                Naruto wyszedł z garderoby. Koło łóżka, czego wcześniej nie zauważył, stała szafka nocna z małą lampką. Niedaleko szafki stał regał z książkami. Koło drzwi do garderoby, które wyglądały bardziej na szafę, znajdowały się kolejne drzwi. Blondyn otworzył je i wszedł do środka.

                Ujrzał niewielką acz przytulną łazienkę:

                Wyłożona była ona białymi i niebieskimi kafelkami, z prysznicem i wanną narożnikową oraz pozostałymi rzeczami przydatnymi w łazience.

                -No i co, dzieciaku, podoba ci się?

                -Nie wiem.

                -Jak to nie wiesz?-zdziwił się mężczyzna.

                -No bo w końcu Konoha była mimo wszystko długo moim domem i nawet się przyzwyczaiłem do mojego mieszkania.-odpowiedział.

                -Rozumiem…

                Nastąpiła chwila niezręcznej ciszy, którą przerwał czarnooki:

                -Trening zaczynamy jutro o ósmej.-powiedział-Przyjdę po ciebie i pójdziemy na salę treningową. Zacznij się już powoli przyzwyczajać, bo spędzisz tu lwią część czasu.-zakończył, wychodząc z pokoju i machając na pożegnanie, nawet się nie odwracając.

                Naruto usiadł na łóżku. Po chwili się położył. To wszystko działo się tak szybko, że nie mógł tego ogarnąć. Nagle do jego mieszkania przychodzi jakiś facet, który proponuje mu nowy dom i rodzinę, przenosi go do jakiegoś ogromnego budynku, podpisał umowę o milczeniu na temat organizacji, po czym dostaje pokój większy od jego mieszkania i zostaje sam.

                Pod natłokiem tego wszystkiego Naruto jakimś cudem zasnął.

                Zobaczył długi korytarz. Był on zalany po kostki wodą. W ścianach było kilka drzwi, numerowane malejąco od siódemki. Na końcu korytarza były jakieś ogromne drzwi. Naruto powoli podszedł do nich i pchnął delikatnie. Ku jego ogromnemu zaskoczeniu drzwi się otworzyły bez żadnych przeszkód. Wszedł do środka.

                Wmurowało go, kiedy zobaczył ogromną salę zalaną po kostki wodą, a na jej końcu widniały kraty. Szybko się ogarnął i podszedł bliżej. Wtedy go zobaczył. Ogromnego lisa gapiącego się na blondyna czerwonymi ślepiami i szczerzącego ostre jak brzytwa zęby.

                -Witaj, dzieciaku.

                -Ty jesteś Kyuubi, prawda?

                -Doskonała dedukcja, Watsonie.

                -…Kto to Watson?

                Lis zaliczył przysłowiowego face palma.

                -Tak to jest, kiedy się dzieciakowi nie opowiada o Sherlocku Holmesie…To niemalże podstawa! Czego to się dzisiaj dzieci uczy…Nieważne. Wiesz, czemu tu jesteś?

                -Taak, oczywiście że wiem.-odparł z sarkazmem.-Do cholery, nie wiem, gdzie się znajduję, z jakiej racji tu jestem, a mam wiedzieć, co ja tu robię?!

                -Heh, wybuchowy jak matka. Ale odziedziczyłeś też trochę po ojcu. Przynajmniej zadajesz mądre pytania, gaki. Wytłumaczę ci to. Jesteś w swoim umyśle, konkretnie w miejscu, gdzie jest pieczęć mnie wiążąca. A jesteś tutaj, bo postanowiłem ci się ujawnić, skoro już wiesz, że jesteś jinchuuriki…-zrobił gest podobny do wzruszenia ramion.

                -Dziwne…Dlaczego odnosisz się do mnie tak…Przyjaźnie? W końcu jestem, że tak to ujmę, więzieniem.

                -Ze względu na to, co powiedziałeś. Że nie masz zamiaru nikogo winić. Nieco to dziwne, ale Uzumaki zawsze potrafią ludzi zaskoczyć. A w połączeniu z Namikaze to nie wiesz, czy jest ten ktoś wiatrem czy demonem. Cholernie to skomplikowane. Kiedy indziej ci powiem.-rzekł Lis widząc pytającą minę Naruto.-Uzgodnijmy coś.

                -Zawsze wiedziałem, że jak nie wiadomo, o co chodzi, to chodzi o pieniądze.-mruknął blondyn, ale Kyuubi i tak go usłyszał.

                -Nie chodzi mi o pieniądze.-zaśmiał się.- Zawrzyjmy układ: Ja nauczę cię kilku pożytecznych jutsu, a ty będziesz tu częściej przychodził. Nudzi mi się.-powiedział, napotykając pytający wzrok Naruto.-Nudzi mi się jak cholera.

                -I wszystko jasne. Nie ma sprawy.-odpowiedział Naruto, na co Lis się wyszczerzył.

                -I bardzo dobrze. Chyba to będzie wreszcie koniec cichych dni!

                -Tak, jasne, a teraz powiedz mi jedno.

                -???

                -Jak, do choinki jasnej, mam stąd wyjść?

----------------------------------------

Kuro Tenshi-Czarny Anioł.

Z jakiejś racji pomysł na tego one-shota przyszedł akurat wtedy, kiedy pisałam rozdział do Akademii Niezwykłości. Wena chyba zaczęła pracować jak nigdy!

Wena: Dokładnie! Milion pomysłów na minutę~!

Ale nie koniecznie tutaj -.-

Wena: Też fakt -.-

Shiki: Nic to! Pomysły jednak są!

Dobrze gada, polać mu!

Wena: Ale wódka twój wróg, lej wroga w mordę.

Też fakt…Tawariszci, chcesz może sake?

Shiki: Zadowolę się cappuccino ^^”

Też dobre!

Wena: Ano dobre ^^

Wenuś…Hjuston, mamy problem. Zaczynamy bredzić od rzeczy.

Wena: Tu Hjuston. Ty, racja…Jak teraz to zakończymy?

Shiki: Urwiemy w połowie.

Ty mój geniuszu, cośmy bez ciebie zrobili?*Tuli Shiki’ego*

Pozdrawiamy!

Darka3363 i Wesoła Drużyna Pierścienia

Następny rozdział