Walentynki w Blogosferze – Miłosna loteria.

UWAGA! MOŻLIWE SPOJLERY Z FAIRY TAIL I BLEACHA!

-----------------------------

                Darka stoi na środku studia nagraniowego. Pogładziła swój garnitur, poprawiła krawat i po raz ostatni sprawdziła, czy włosy są idealnie ułożone. Zadowolona z całości pokazała kciuk w górę do operatora kamery, którym był Sasuke. Obok kamery siedział na miejscu reżysera Shiki z berecikiem na głowie. Z teczką i z ,,klapsem” obok niego stała Sakura w ubraniu asystentki­ – czarna spódniczka i biała koszula. Hao stał na scenie i szykował ostatnie krzesła dla uczestników programu. Reszta już siedziała na miejscu widowni.

                Sakura wyszła przed kamerę i zaczęła mówić:

                -Jesteśmy na wizji za trzy…Dwa…Jeden!

                Zaczęły się głośne oklaski, a w tle zaczęła lecieć przerobiona na fortepianową piosenka ,,Demons” Imagine Dragons, po czym dziewczyna na scenie zaczęła mówić:

                -Witamy was serdecznie! Jestem Darka3363 i jestem prowadzącą programu: „Miłosna Loteria”! Dzisiaj mamy Walentynki, dzień zakochanych! To tego dnia najlepiej jest zorganizować ślub, zaręczyć się lub zacząć chodzić z ukochaną dziewczyną lub chłopakiem ze względu na łatwość zapamiętania daty. A teraz przedstawię wam naszych uczestników, wybranych drogą losowania Kołem Fortuny! Przybyli do nas z różnych anime, a każde z nich jest tak samo niezwykłe! Nasza pierwsza para to…Gray i Lucy z ,,Fairy Tail”!

                Nagle przy pierwszym stoliku na krzesłach siedziała wymieniona para, mocno zdezorientowana całą sytuacją.

                -Gdzie my, do cholery…?!-wykrzyknął Gray.

                -I czemu wszędzie są serduszka?

                -Bo są Walentynki, kochani.-postanowiła ich oświecić Darka.-Przywitajmy ich gorącymi brawami!

                Wszyscy zaczęli klaskać, a ktoś nawet głośno gwizdnął.

                -Ja się nie zgadzam! Niczego nie podpisywałem i nie wyrażałem zgody na występowanie w czymkolwiek!-swą manifestację wzniósł mag lodu.

                -A chcesz z powrotem wrócić do gildii? – zapytała Darka, a Gray kiwnął głową. – Więc czy tego chcesz, czy nie, musisz zostać.

                Gray skrzyżował ręce na piersiach, a Lucy zaczęła go pocieszać i tłumaczyć, że szybko się wyrobią i wrócą z powrotem do gildii, bo przecież nikt nie ma zamiaru ich przetrzymywać. W tym czasie Darka zaczęła wywoływać następną parę:

                -Naszą drugą parą uczestników są…Gin i Rangiku prosto z anime ,,Bleach”! Dalej! Oklaski są dla łaski, a brawa to wielkie słowa!-po tym stwierdzeniu wybuchł ogromny aplauz.

                Przy kolejnym stoliku pojawiła się wyżej wymieniona para. Był jednak pewien problem. O ile Matsumoto została wyciągnięta z rozdziałów mniej więcej aktualnych i miała krótkie włosy, to Gin nadal był z sagi Arrancarów. Wyobraźcie sobie zdziwienie mężczyzny, kiedy Rangiku rzuciła mu się na szyję i krzyknęła: ,,Gin! Ty żyjesz!” ,a widownia wspólnie powiedziała ,,Ooo” ,uśmiechając się rozczulająco.

                -Rangiku, co ty…Czy ty obcięłaś włosy?-zapytał z szokiem wypisanym na twarzy, obejmując ją w pasie.

                -A naszą ostatnią parą są…Jellal i Erza również z ,,Fairy Tail”!

                I nagle całująca się para pojawiła się na miejscach siedzących, a publiczność z westchnieniem zabiła głośne brawa. Erza i Jellal natychmiast przerwali tężę pasjonującą czynność i oblali się soczystym, dojrzałym jak czerwony pomidor* rumieńcem.

                -A czemu z jednego anime są aż dwie pary?-zapytał ktoś z trybun.

                -Cięcia kosztów, nie mogliśmy wziąć trzeciej pary z innego anime.-odpowiedziała i wróciła do swojego zajęcia i wyjaśniania nieco zasad:

                -A teraz przypomnijmy, jak wybieraliśmy pary.-zaczęła mówić Darka po brawach.-Otóż zawsze braliśmy kilka osób z jednego anime, po czym kręciliśmy Kołem Fortuny dwa razy. I właśnie w ten sposób pary zostały wybrane~!

                Po tych słowach po raz kolejny rozbrzmiał aplauz, ale szybko został on stłamszony, by nie przeciągać całości zbyt długo. W końcu widownia nie mogła się doczekać, jakie tym razem zadania czekają na uczestników programu.

                -Dlatego, że jak zwykle uczestnicy nie wiedzą, co mają zrobić, to my wszystko powiemy. Pierwszą częścią są dwa zadania – Jeden na przywiązanie do partnera lub partnerki, a drugi…O nim może później. Jak już panowie powinni zauważyć, ich ukochane dziewczyny właśnie zniknęły ze swoich miejsc!

                Akurat wtedy Jellal, Gray i Gin spojrzeli na puste miejsca swoich partnerek. Wszyscy trzej wstali i skierowali się do Darki, jednak przed nią nagle stanął blondyn z lisimi wąsami – jej osobisty na czas programu ochroniarz.

                -I tak nie przejdziecie, więc wróćcie na swoje miejsca, a wtedy się wszystkiego dowiedzie. – powiedział, bawiąc się pazurami, które nagle zastąpiły paznokcie, a błękitne na początku oczy zmieniły kolor na krwisto-czerwony z pionowymi źrenicami.

                Chłopaki, chcąc nie chcąc wrócili na swoje miejsca, a na nich widniały kartki z tym samym tekstem : ,,Wy się cieszcie, bo moglibyście nie przeżyć bliskiego spotkania z Darką-san. Chcąc z niej wydostać jakiekolwiek informacje, które właśnie chciała wam przekazać, mogłoby się skończyć mogiłą. Waszą, ma się rozumieć.”

                -Żeby wasze dziewczyny znowu były razem z wami, musicie najpierw przejść przez mojego ochroniarza i jego partnera – Kyuubi’ego no Kitsune, dziewięcioogoniastego demona. Żeby było bardziej fair, to Kyuu wykorzysta jedynie połowę swojej mocy, a Naru nie odpali Biju Mode’a ani Sennin Mode’a i reszty swoich power apów. Musicie jak najszybciej wziąć wasze ukochane z pułapki, inaczej…Adios! – powiedziała – Co do dziewczyn ,to one są o tam~! – mówiąc to pokazała na ścianę przeciwległą do studia, w stronę której kamera natychmiast się zwróciła.

                Co tu dużo mówić…Pierwszą przeszkodą był dość głęboki wąwóz naszpikowany kolcami, potem stali Naru i Kyuu, po czym na końcu były powieszone nad wodą z rekinami i piraniami Lucy, Rangiku i Erza.

                -Ja nie wierzę… ­–  powiedział Jellal.

                -Czemu? – zapytał Gin.

                -Temu, że Erza dała się tak łatwo złapać i jeszcze nie zaczęła się wyswobadzać….

                -Tak, wiem, był z tym mały problem – przyznała Darka. – Ale udało nam się to rozwiązać. Kyuu wlał każdej z nich nieco demonicznej chakry. Gdyby były ninja, to by je mogło zabić, ale z jakiejś racji na osoby, że tak to ujmę, cywilne działają uspokajająco i jest środkiem usypiającym. Udało mi się to odkryć dopiero niedawno, więc postanowiłam to wykorzystać. A, jeszcze jedno – o ile na wasze dziewczyny działa ta chakra uspokajająco, to na Naruto działa wręcz pobudzająco i daje niezłego kopa mocy. Tak, wiem że powiedziałam, że ninja przez to można zabić, ale Naru jest wyjątkiem od reguły. Takich wyjątków może żyć jedynie dziewięć na raz. A teraz, czas start!

                Zabił gong, a liny, bądź łańcuchy, na których dziewczyny zostały przywiązane, zaczęły bardzo powoli zjeżdżać na dół, ale jednak tak się działo. Chłopacy natychmiast oprzytomnieli i  polecieli na łeb na szyję do przepaści. Gray zrobił im lodowy most, przez który mogli szybko przejść. Gray pomyślał o tym, że nie każdego balans ciała jest na takim poziomie jak jego, więc zrobił nieco chropowatą powierzchnie. Jellal chętnie z tego korzystał, jednak Gin wyskoczył w powietrze i przebiegł na drugą stronę, używając shunpo. Jellal i Gray byli zdziwieni, lecz szczęście Gina nie trwało długo, ponieważ Naruto wyskoczył w powietrze i kopniakiem wysłał nic nie spodziewającego się Shinigami w ziemię. Zostawił niezły krater, ale po chwili, ledwo bo ledwo, ale wyszedł z niego i wyciągnął katanę. Na jego spotkanie wyszedł Kyuu, wyciągając własną katanę, czerwono-czarną.

                Rozpoczęli pojedynek. Gin oczywiście jako tako się trzymał i używał umiejętności swojego shikai, jednak niemalże nic to nie dawało, choćby ze względu na to, że Kyuu był całkiem szybki i umiał wyczuć swoim lisim zmysłem moment i miejsce, gdzie uderzenie ma nastąpić.

                W tym czasie przez most przeszli Gray i Jellal, którzy już się ogarnęli po szoku, jaki przysporzył im biegnący po niebie Gin. Już mieli się rzucić w dalszą drogę, kiedy nagle ktoś postanowił im ją przeciąć – innymi słowy Naruto. Utworzył klona, czym zadziwił przeciwników, wyjął z kabury po dwa kunai’e i popędził w ich stronę. Gray bardzo szybko się ogarnął i utworzył lodowego Excalibura.

                Naruto uderzył na klingę, jednak ta wytrzymała bardzo silne uderzenie. Jednak Naruto, jako że był ninja, który zaskakiwał wszystkich na każdym kroku, podciął Gray’owi nogi i zanim upadł, kopnął go wysoko w górę, po czym pojawił się nad nim i wykopał go tak samo, jak wcześniej Gina.

                Jellal nie miał lepiej. Bardzo szybko się przekonał, że magia nijak działa na młodego ninja. Ataki fizyczne potrafił nieźle zablokować, a nawet jeśli któregoś się nie udało i dostawał potężnym ciosem, to i tak szybko się zbierał na nogi, pokazując jednocześnie jego świetną odporność na ból i wytrzymałość.

--------------------------------------

Shiki: Jako, że dalsze sceny są zbyt brutalne, uznaliśmy, że lepiej je wyciąć, aby nie śniły się wam one po nocach. Ponadto i tak był skok napięcia, więc nie damy rady ponownie tego nakręcić ^.^”.

Tsunade: Przepraszamy za wszelkie niedogodności.

Hao: A teraz wracajmy na wizję!

---------------------------------------

                Po kilkunastu uderzeniach w ziemię uczestnicy byli nieźle wykończeni i perspektywa dalszej walki ich załamywała. Zresztą Kyuu i Naru nie odbyli się bez obrażeń, jednak i tak bardzo dobrze się trzymali. Co gorsza – nadal mieli siłę na dalszą walkę. Gin w końcu przysunął się do dwóch magów i zaczął:

                -Jeżeli chcemy przez nich przejść, musimy użyć podstępu. Czy ktoś z was może się przekopać na drugą stronę?

                -No niby ja…-powiedział Jellal.

                -Świetnie. Ja i on będziemy zajmować tamtą dwójkę. A tak w ogóle to jestem Gin.

                -Gray.

                -Jestem Jellal.

                -No i pięknie – uśmiechnął się po lisiemu. – Ojej, Aizen-taichou nie będzie zadowolony moim zniknięciem, oj nie. – Udawał zmartwienie, nadal się uśmiechając.

                Jellal i Gray nic nie odpowiedzieli, uznając, że pewnie chodzi mu o kogoś w rodzaju pracodawcy. Zamiast tego zaczęli wprowadzać plan w życie.

-------------------------------

Sakura: Co jest, do cholery?!

Shiki: Znowu zeszliśmy z wizji?

Sakura: A żebyś wiedział!

Yoh: Zaraz się dowiem, w czym problem.

Sakura: A znasz się na tym?

Yoh: Anna mnie zmusiła do nauczenia się tego, kiedy telewizor się psuł -.-

Shiki: Biedaku…

Yoh: Dzięki*idzie na wieżę nadającą sygnał*

Jakiś czas później…

Yoh:*wraca cały osmalony i nieco przypieczony*Jeszcze chwilka…*Podchodzi do kamery i wymienia nadajnik* Już powinno działać.

Shiki: Dzięki Yoh, jesteś wielki!

Yoh: Drobiazg. A teraz pójdę się wykąpać, nagrajcie dla mnie program.

Sakura: Spoko. Wracamy do programu!

----------------------------------

                Wszyscy uczestnicy siedzieli na miejscach. Gin i Gray mieli na sobie sadzę i poparzenia, a Jellal był mokry. Dziewczyny, jak się dowiedziały, co się z nimi działo, nie były zbyt zadowolone. Ale obcałowały po dwa razy po policzkach wszystkich chłopaków, jako dozgonną wdzięczność.

                -Czas na rundę drugą~! Pytania dnia!

                -A gdzie zadanie dla dziewczyn?! – dopominała się widownia.

                -No wiecie… – Darka podrapała się po głowie. – To tak jakby jest…No cięcia kosztów, no~! Nic ja wam na to nie poradzę! Nawet czas nam cholernie skrócili! A teraz macie być cicho, bo nawet tego nie będzie!

                Tak więc widownia się uciszyła, aby dać prowadzącej prowadzić dalej program i nie marnować cennego czasu. Darka wykorzystała tę ciszę i wzięła się do roboty:

                -Przypomnę, jak odbywały się pytania dnia: Otóż publiczność wybrała przed programem po jednym pytaniu dla każdej pary. Pytania nie są trudne ani podchwytliwe, ale odpowiedź musi zostać udzielona przez obie osoby. Dobra, to pytanie pierwsze dla Gray’a i Lucy! A brzmi ono…

                Nastąpiła dramatyczna chwila ciszy, podczas której Gray prychnął, a na nosie Lucy ni stąd ni zowąd pojawiły się okulary.

                -,,Jaki jest najlepszy dla Gray’a sposób na pozbycie się Juvii, którego jeszcze nie wykorzystał?”

                Chwila ciszy.

                -Jeżeli taki istnieje to chcę go poznać! – wykrzyknął Fullbuster.

                Lucy westchnęła. Skoro Gray, w pewnym sensie, odpowiedział na pytanie, to teraz jej kolej. Zdjęła okulary i schowała je do kieszeni, po czym powiedziała:

                -Niech sobie znajdzie dziewczynę, a Juvię przekieruje na Lyona w taki sposób, żeby nawet się nie spostrzegła, że zmieniła obiekt westchnień.

                -Dobra odpowiedź!

                Po studiu rozległy się dźwięki fajerwerków, które były przyczepione do stolika Gray’a i Lucy. Wystraszyli się i wpadli w swoje objęcia, bo wcześniej tejże atrakcji nie zauważyli, jednak po chwili się od siebie odsunęli, czerwieniąc się na policzkach. I dopiero zauważyli, że na ich stoliku pojawiło się pudełko o kształcie serca z czekoladkami w środku, a obok leżały dwie róże – jedna biała, a druga czarna. I jeszcze obok róż pojawił się mały tort lodowy.

                W tym samym czasie Darka przeszła do kolejnego stolika, przy którym siedzieli Gin i Rangiku. Kobieta siedziała na kolanach mężczyzny, a on nie wyglądał na szczególnie niezadowolonego, a nawet wręcz przeciwnie.

                -Tak więc teraz pytanie dla Gina i Rangiku~! A brzmi ono…

                Kolejna chwila ciszy, podczas której Darka szukała właściwej kartki, a Rangiku skupiła się jak mogła, nadal siedząc na kolanach Gina.

                -,,Czemu Gin w dzieciństwie postanowił zostać shinigami?” I proszę o szczerą odpowiedź, inaczej konsekwencje mogą być niezbyt przyjemne… –  w tym momencie w oczach Darki przez chwilę można było ujrzeć czerwony blask, przy którym para się wzdrygnęła, wiedząc, że dziewczyna nie żartuje.

                -Nie mam pojęcia… – powiedziała Rangiku. – Może chodziło o poprawienie warunków bytowania w SS?

                Gin spuścił głowę tak, aby nikt nie zobaczył jego oczu. Z jego twarzy zniknął uśmiech, a ręce zacieśniły się mocniej w talii Matsumoto.

                -Nie, Rangiku. Chodziło o to, żebyś już nigdy nie musiała uronić ani jednej łzy. – powiedział cicho.

                Matsumoto spojrzała na mężczyznę, po czym wzięła w dłonie jego twarz i podniosła ją, by mogła spojrzeć w jego smutne oczy.

                -Gin, to takie urocze…I głupie.

                Tutaj mężczyznę zupełnie zatkało.

                -Nie można założyć, że kobieta nigdy nie uroni ani jednej łzy, nie powinno się tego w ogóle zakładać. Zawsze raz kiedyś musimy trochę zapłakać, żeby później było lepiej, bo wtedy pozbywamy się nadmiaru złych emocji. – uśmiechnęła się i pocałowała Gina lekko w usta, po czym znów mocno się przytuliła i spojrzała na prowadzącą. – Dzięki. – Nie powiedziała tego głośno, jednak Darka zrozumiała przekaz i uśmiechnęła się w odpowiedzi.

                -Doskonała odpowiedź~!

                Para była przygotowana na fajerwerki, jednak zamiast tego nagle ni stąd ni zowąd pojawiła się orkiestra składająca się z Wesołej Drużyny Pierścienia, obeszła ich stolik i wróciła na swoje miejsce. Tak samo jak w przypadku poprzedniej pary, na stoliku pojawiły się czekoladki i dwie róże. Tort też był, tyle że waniliowy.

                Darka przeszłą do następnego stolika, wyrzucając za siebie niepotrzebne już jej kartki.

                -Mamy za mało czasu więc od razu przejdę do pytania : „Czemu Jellal nie pocałował wtedy Erzy?”

                Cisza. Wszyscy wiedzieli, o który moment chodzi, bo wtedy ludzie wywracali biurka do góry nogami i wyrzucali komputer lub laptop przez okno, kontemplując nad głupotą niebieskowłosego.

                -Też chciałabym to wiedzieć. Nigdy nie umiałeś kłamać, Jellal. – powiedziała, widząc jego zdziwioną minę. – Od razu zauważyłam, że kłamałeś.

                Jellal westchnął. Wiedział, po prostu skądś wiedział, że kiedyś w końcu jego dziewczyna dowie się o tym. Tyle że wiedział, co na to powie.

                -To nie powinno być trudne…Odrzuciłem cię wtedy, bo uważałem, że na ciebie nie zasługuję, Tytanio. Zawsze byłaś dla mnie za dobra. Chciałaś mi pomóc, kiedy się trochę pogubiłem. Uznałem, że powinnaś znaleźć kogoś lepszego ode mnie.

                -Jesteś idiotą, Jellal. Dla mnie nie istnieje ktoś taki, kto mógłby być lepszy od ciebie.

                Jellal podejrzewał to, że zostanie nazwany idiotą. Ale nie spodziewał się drugiej części. Uśmiechnął się lekko do Erzy i wyszeptał ciche ,,Dziękuję’’.

                -Wyborna odpowiedź~! – wykrzyknęła Darka, czując na sobie spojrzenia WDP, które wyraźnie mówiło: ,,Musimy się spieszyć”.

                Wszystkie pary spodziewały się wszystkiego, ale nie tego, co ujrzeli. Albowiem na scenę wyszedł słoń, który podał Erzie tort truskawkowy, a Jellalowi czekoladki i dwie róże. Położył je na stolik, a od Darki wziął łyżeczkę, która nie wiadomo kiedy się pojawiła w jej dłoni.

                -Możesz zjeść cały tort.

                Erza zapiszczała z radości, wzięła od niego łyżeczkę, po czym nabrała kawałek tortu i przez chwilę się zawahała, po czym skierowała ją na Jellala.

                -Masz, ty pierwszy. – powiedziała i zarumieniła się lekko, uśmiechając się przy tym delikatnie.

                Jellal był tym tak poruszony, że dopiero po chwili zjadł kawałek nałożony na łyżeczce, po czym Erza wzięła się za pałaszowanie reszty tortu, nie zapominając o Jellalu.

                -I tym pięknym akcentem kończymy program~! Dziękuję że byliście z nami w ten wspaniały wieczór! Dziękuję i dobranoc~!

                -Cięcie! Było świetnie, ludzie. – powiedział Shiki, uśmiechając się szeroko.

                -To co, możesz nas już odesłać? – zapytał Gray.

                -Hmm…Jeszcze nie. Gin i Rangiku muszą się sobą nacieszyć, a nie stać mnie na wysyłanie was kilkoma liniami, więc musicie jeszcze przeczekać przez parę godzin~! – powiedziała Darka i poszła do swojej garderoby.

                -Co? Żartujesz chyba?!

                -Nie, ona w takich sprawach nie żartuje. – powiedział Kyuu, który pojawił się nie wiadomo kiedy. – Spoko, nic wam nie zrobię – Powiedział, widząc gotujących się panów do walki. – Tamto to było tylko na potrzeby programu. Zamiast tego, pójdźmy do naszego domu, przynajmniej nie będziecie tu siedzieć przez te godziny.

                -Niezły pomysł. – uznała Lucy i pociągnęła Gray’a za sobą.

                Reszta również poszła za Lisem, a studio po chwili zostało zgaszone.

---------------------------------------

*dojrzałym jak czerwony pomidor – specjalna pomyłka.

Zresztą, wszystkie pomyłki, jakie zostały tu zastosowane, zostały zrobiona naumyślnie, więc nie, to nie była moja nieuwaga >). Zatkało, co XD?

Tak szczerze ot nie przepadam za Walentynkami, może dlatego, że nie mam chłopaka -.- Ale mnie to wcale nie martwi~! Tylko że denerwuje mnie to, że nagle wszędzie pojawiają się serduszka =.=

Kyuu: Taa…W szkole co rusz się na nie natykała: na oknach, na drzwiach, na parawanie postawionym na holu szkoły, balony-serduszka…

No szajby przez to można dostać! Ale nieważne, mam nadzieję, że Walentynki wam lepiej mijają, jeżeli macie drugą połówką ^///^

Pozdrawiamy!

Darka3363 i Wesoła Drużyna Pierścienia

*Darka wchodzi do domu w codziennym stroju*

Darka: …Czy wyście oszaleli?!

*Dom był wystrojony w balony-serca*

Kyuu: Ale to nie my!

Darka: A niby kto?

Hao:…Felek.

Darka:*Żyłka na czole*Gdzie. On. Jest?

Feliks: Hejo~!

Darka: Felek! Zginiesz marnie!*Zaczyna go gonić*

Feliks: *Wieje*Wybacz, nie wiedziałem, że nie cierpisz Walentynek!

Darka: To teraz już wiesz!

Will: Cześć wam! Nie wiecie przypadkiem, gdzie jest Felek? Przystroił mi cały dom w serduszka i muszę go za to ochrzanić-.-

Hao: Darka-san za nim goni, bo u nas zrobił to samo.

Darka: Nie zwiejesz przede mną, Felek!

Will: Darka, zostaw coś dla mnie!*Leci za Darką gonić Felka*

Yoh: No i pięknie. Ale będzie sprzątania…Nagraliście mi program?

Shiki: Taa…Idziemy zrobić sobie kakao?

WDP: Świetny pomysł.*I poszli sobie won*