Dzień przebiegał w miłej atmosferze.Tym bardziej,że dziś były urodziny Marka.
Wszyscy zgromadzili się w jego domu,był wielki tort o kształcie wielkiej piłki do nogi ze świeczkami,który przygotowała żeńska część dawnej Inazumy Eleven.
Na urodziny chłopaka przybyło wiele osób-całą Inazuma razem z Aphrodim,Fidio,Teres,Romenjo i wiele innych.Cały ogród był okupowany przez stoły,prezenty i oczywiście ludzi.Nawet poszli na stadion i zagrali mecz razem z niektórymi ze swoich podopiecznych,którzy akurat byli na stadionie i trenowali.
Wrócili do domu,najedli się,odpoczęli i większość osób wróciła do domów.Został tylko Aphrodi,który założył Markowi ramię,położył głowę na jego ramieniu i zapytał:
-Dlaczego?Dlaczego ja się pytam?!Na moich urodzinach stałem się dzieckiem,zostałem poniekąd porwany,prawie podano mi narkotyki,spotkałem ludzi-ninja,a u ciebie nic?!Why?!T.T-wyżalał się blondyn Evansowi.
-No cóż,jakby ci to...Już wiem!Bo tyś wybrany^.^
--------------------------
Muahahaha,znęcamy się nad Aphrodi'm*devil smile*
Kyuu:Nawet nie wiecie,jak cierpimy,klawiatura się popsuła!
Ano T.T I teraz piszę na klawiszach ekranowych!TT.TT I JAK TU PISAĆ,JA SIĘ PYTAM?!
Pogrążeni w żałobie:
Darka3363 i Wesoła Drużyna Pierścienia
piątek, 28 listopada 2014
piątek, 14 listopada 2014
Powstaniemy!
I'm tired of being what you want me to be
Feeling so faithless
Lost under the surface
I don't know what you're expecting of me
Put under the pressure
Of walking in your shoes
Jestem zmęczony byciem tym, kim chcesz bym był.
Nie czuję już wiary,
Jestem zgubiony pod powierzchnią.
Nie wiem, czego ode mnie oczekujesz.
Wywierasz na mnie presję,
Każąc mi chodzić w Twoich butach.*
Odkąd pamiętam wszyscy traktowali mnie jak śmiecia.Lub żywą maszynę do zabijania.Nie chcą sobie uzmysłowić,że ja również mam własny rozum.Tak,moi drodzy,nie sądzą,że powory mają własną inteligencję.Nie chcą również wierzyć,że mogę kiedyś się przeciwstawić,zbuntować.
Trzeci jest bardzo dobrym aktorem,wiecie?Udaje,że się o mnie troszczy,ale robi to ze względu na wioskę.Nie chce,abym zniszczył ją pod wpływem odrzucenia rzez całe społeczeństwo,więc uznał,że się,,poświęci'' i da mi jakąś drobinkę tego,co można by nazwać przyjaźnią.
Tak,Trzeci jest dobrym aktorem.Ale ja jestem lepszym.
Kryję się za maską idioty,jednak ta maska jest bardzo przydatna.Dzięki niej zdobywanie informacji nie jest trudne.Ktoś coś ważnego palnie przez przypadek przy mnie,lecz się tym nie przejmuje,bo wie,że:
1)Nie zapamiętam tego.
2)W końcu jestem kretynem.
Ach,chciałbym zobaczyć ich miny,gdyby się jakimś cudem dowiedzieli!Padliby z wrażenia i strachu,że o wszystkich sprawach wiem~!Ale nie mam zamiaru się ujawnić.No bo po co?
Ach,zapomniałbym~!Przecież się jeszcze nie przedstawiłem!Nazywam się Uzumaki Naruto.Tak się nazywam oficjalnie.Lecz w moim mniej legalnym życiu jestem Namikaze Menma.A najlepsze jest to,że chociaż jest podawane jak na tacy moje prawdziwe nazwisko,nikt nie wie,że jestem spokrewniony z Czwartym!I że to Uzumaki Naruto jest Namikaze Menmą!Ach,głupota ludzka czasami przerasta samych ludzi.
Szpieg ze mnie jest dobry,muszę to nieskromnie przyznać.Potrafię zdobyć każdą informację.Chcecie wiedzieć,jak uniknąłem większość patroli Akatsuki,dzięki czemu mnie nie złapali?To wszystko dzięki Itachi'emu!
Tak,Itachi mi pomaga.Jest moim informatorem w szeregach Brzasku.Znam doskonale historię Rzexi,którą urządził klanowi Uchicha.I to dlatego mi pomaga.Od niego również się dowiedziałem,jak się nazywają pozostali sakryfikanci i gdzie przebywają.Znalazłem ich wszystkich i połączyłem w jedną rodzinę.Wszyscy byliśmy wyrzutkami,odmieńcami, potworami wśród swoich wiosek.
Oni także zauważlili,że,jakby nie patrzeć,to społeczeństwo prowokuje nas do uwolnienia naszych Biju.Głupota!Jeżeli chcą nas mieć po swojej stronie,jeżeli nie chcą powtórek z rozrywki,kiedy to Ogoniaste Bestie atakowały wioski,to powinni przede wszystkim nie traktować nas jak śmieci.Raczej tak,jak resztę osób.Powinni się nami zająć,w większości w końcu jesteśmy sierotami!Ale nie.Zamiast tego opluwają nas,łamią nam kości,biją,podają trcizny.I jeszcze nie zauważyli,że to przecież nic nie daje~!
Skoro,tak jak już wspominałem, z pozostałymi jinchuuriki jesteśmy rodziną,to przecież musimy mieć dom!I rzeczywiście go mamy.Miejsce,które zostało zniszczone podczas III Wojny Shinobi,tylko dlatego,że inne wioski bały się potęgi tego kraju!
Tak,mam na myśli Kraj Wiru i jego stolicę-Uzushiko-Gakure.To tam mamy nasz dom.Ale nie tak,jak myślicie.Nie ma tam wspaniałego budynku wznoszącego się ponad gruzy dawnej świetności Wiru.Ten dom jest pod ziemią~!I to tam ćwiczymy kontrolować nasze odruchy,doskonalimy aktorstwo,wchodzimy na coraz wyższe poziomy intelektualne.Kiedy się ujawnimy,będziemy budzić strach i szacunek wśród wszystkich.Ale warto dodać,że będziemy potężniejsi niż Czerwony Księżyc.Dlaczego?No cóż,niektórym członkom Akatsuki przydałoby się wysłać do szkoły,gdzie uczą MYŚLEĆ.I to jest ta duża różnica między nami,a Brzaskiem.
And when the scars heal,
The pain passes,
As hope burns, we rise from the ashes!
Darkness fades away!
And a light shines on a brave new day!
Our future's here and now,
Here comes the countdown!
Sound it off, this is the call!
Rise in revolution!
It's our time to change it all,
Rise in revolution!
Unite and fight, to make a better life!
Everybody one for all,
Sound off, this is the call, tonight, we rise!
I kiedy blizny się goją,
Ból przemija,
Gdy nadzieja płonie, powstajemy z popiołów!
Ciemność przemija!
I światło oświetla nowy wspaniały dzień!
Nasza przyszłość tu i teraz,
Czas na odliczanie!
Wykrzycz to, to wezwanie!
Powstań w rewolucji!
To nasz czas by wszystko zmienić,
Powstań w rewolucji!
Zjednoczmy się i walczmy o lepsze życie!
Wszyscy razem,
Wykrzyczmy to, to jest wezwanie, tej nocy powstaniemy!
Ale najważniejsze jest to,że wszyscy sakryfikanci są razem.Każdy z nas ma bardzo podobną przeszłość.Każdy z nas nie zna pojęcia rodziny,przyjaźni,miłości.My się tego dopiero uczymy.Ale razem,nie osobno.Biju nam pomagają.Wspierają naszą sprawę,gdyż jesteśmy jednymi z nielicznych,którzy wiedzą,że Demony również mają uczucia.Poza tym,chcemy uzmysłowić społeczeństwo,że Demony są często mniej,,demoniczne'',aniżeli właśnie członkowie wiosek,w których są jinchuuriki!Biju po prostu były kontrolowane,nie chciały tego zrobić.Pamiętały dobroś swojego,można ująć,,ojca''-Mędrca Sześciu Ścieżek.Ale przez to,że miały ogromną moc,ludzie zaczęli sięich bać i nazwali ich Demonami,Ogoniastymi Bestiami,Biju.I tutaj w grę wchodzi chciwość.Chęć bycia potężnym,niepokonanym.Wielkim.
I tak właśnie powstali sakryfikanci.
Lecz z czasem ludzie nadali nam te same cechy,co naszym bestyjkom.Niesłusznie,ma się rozumieć.Tak jak nisłusznie im to przypisano.Lecz cóż-na głupotę i idiotyzm jeszcze lekarstwa nie wymyślili.Bywa.
Kiedy słyszę,że jakiś dzieciak marudzi na swoją rodzinę,mam ochotę zbić go na kwaśne jabłko.Powinien docenić to,że ma kogoś bliskiego od zawsze,nie tak jak ja!Jestem sierotą!Mało tego,nikt nigdy nie chciał mi powiedzieć,kim byli moi rodzice!Miałem tylko nazwisko jako wskazówkę.Więc zacząłem szukać.
Można powiedzieć,że niemal wszystko jest w książce os historii-jest,jakżeby inaczej-pełna biografia Namikaze Minato,ale również co jakiś czas przewijało się pewne nazwisko-Uzumaki Kushina.Gdyby się dokładniej wczytać,można znaleźć wzmiankę,że Czwarty miał żonę z klanu Uzumaki.Jeżeli złączyć wszystkie fakty w całość,łatwo się domyślić,że ostatni potomek klanu Uzumaki w Konoha jest również jinchuuriki i synem Minato.Jeżeli to nie wystarcza-proszę bardzo,pokazać zdjęcia małżeństwa Namikaze i porównać je z moim zdjęciem.Tego już nie dałoby się wyprzeć.
Telling me to go(...)
Mówisz mi, bym odszedł(...)
Dobrze,odejdę.I już mnie więcej nie zobaczycie słabego.Pozałujecie...
I tried so hard
and got so far,
but in the end
it doesn't even matter.
I had to fall,
to lose it all,
but in the end
it doesn't even matter.
Tak mocno się starałem
I tak daleko zaszedłem,
Ale ostatecznie
To nawet nie ma znaczenia.
Musiałem upaść,
By stracić to wszystko,
Ale na końcu
To nawet nie ma znaczenia.
Nie ma najmniejszego znaczenia!Starałem się zwrócić na siebie uwagę,chciałem pokazać,że mi zależy,ale nikogo koniec końców to nie interesowało!Nie miało żadnego znaczenia!
I cannot take this anymore,
Saying everything I've said before,
All these words they make no sense!
Nie mogę już tego znieść,
Mówię wszystko to, co już wcześniej powiedziałem,
Te wszystkie słowa nie mają sensu!
Te słowa nie mają najmniejszego sensu.A przynajmniej te,które wcześniej mówiłem,kiedy zakładałem maskę.
Odchodzę.Nie mogę już tu dłużej wytrzymać.Zresztą,moja rodzina również.Odchodzimy z wiosek.Nikt nie będzie nas kontrolował,nikt nie będzie poniżał,niszczył nam życia.Już niedługo ludzie będą musieli się z nami liczyć.
Każdy odchodzi dzisiejszej nocy.Wrócimy do domu.Do prawdziwej rodziny.
No!
You'll never be alone!
When darkness comes you know I'm never far,
Hear the whispers in the dark!
Nie!
Nigdy nie będziesz samotny!
Kiedy nadchodzi ciemność, wiesz, że nigdy nie jestem daleko!
Usłyszysz szepty w ciemności!
Lecz już niedługo pokażemy wszystkim naszą siłę...
-----------------------------* związek frazeologiczny, oznacza on ''być jak ktoś''.
1)Linkin Park-Numb
2)Skillet-Rise
3)Skillet-In Pieces
4)Linkin Park-In The End
5)Linkin Park-One Step Closer
6)Skillet-Whispers In The Dark
Nie wiem,czy jesteście zszokowani,zawiedzeni czy co tam jeszcze.Jednak mam nadzieję,że się wam podobało~!Miałam takie natchnienie,żeby to napisać!
Kyuu:Ten tekst jest podobny do innego,tylko że tam był Hao ustawiony w innej oczodajnej lampie.
Tutaj jednak mamy Naru,który jest trochę mało narutowaty,ale co tam!Chodziło mi bardziej o opis przeżyć wewnętrznych,gdyby Naru był troszku inny,niż jest przedstawiony w mandze czy anime.
Hao:No cóż,tak bywa.
Zastanawiam się nad napisaniem,oczywiście po projekcie,mojej wersji czwartego filmu o Naruto,,Zaginiona Wieża''.Losy potoczyłyby się trochę inaczej i z innym składem bohaterów.Trochę się zmienią losy ludzi i w ogóle po części historia,choć kręgosłupem będą wydarzenia z filmu,ma się rozumieć.
Ech,dobra,pewnie macie już dość mojego gadania,tak więc,do zobaczyska!
Pozdrawiamy:
Darka3363 i Wesoła Drużyna Pierścienia
czwartek, 13 listopada 2014
Shaman King,cz.5-Wszystkie karty zostały odsłonięte.
O~ha~yo~!To znowu ja!Autorka marnotrawna wróciła!
Kyuu:Z kolejną częścią o SK.
Yoh:Jednak ta część jest już ostatnia.Definitywnie.
Hao:Osoby lubiące nas niekiedy bardziej,niż powinny ucieszą się z pewnej sceny.
A teraz,nie przedłużając,zapraszam do czytania~!
--------------------------------------
Nar.1 os.Hao
,,I lepiej im uwierz-babcia Kino bardzo rzadko się myli.''
Szamani?Rodzina?Aura?Duchy?I weź tu nie bądź skołowany!Choć przeczuwałem,że Yoh może być jakoś ze mną spokrewniony.Mimo wszystko Marco w tym jednym miał rację:Nie ma takich dwóch ludzi tak bardzo podobnych,żeby nie byli nawet w tej samej rodzinie.Ech,jestem tym wszystkim wykończony.Słyszę głosy kroków wszystkich osób,które były w pokoju i wyszły.Lecz bynajmniej nie wszystkie.Jedna osoba została.A był to Yoh.Spojrzałem na niego.Wyglądał,jakby się wąchał,zastanawiał,tak mi się przynajmniej wydaje,czy ma coś ujawnić,jakiś sekret.Westchnął.
-Wiesz co?Tak właściwie to ja jestem pewny,że masz coś wspólnego z moją rodziną.-zaczął powoli-Kiedyś,w moje urodziny poszedłem do mamy.Byłem wtedy jeszcze mały.I ona płakała.Powtarzała cały czas jak mantrę:,,Mój synek''.Nie wiedziałem,o co jej chodzi,więc podszedłem i spytałem,jak każde dziecko by zrobiło.I wiesz,co mi powiedziała?Mówiła mi o tym,że powinienem mieć brata.I to bliźniaka.-Yoh miał puste oczy,jakby właśnie widział od nowa to,co się wtedy działo.-Ale nasza rodzina ma trochę wrogów.Kiedy właśnie mieliśmy się rodzić,ktoś podłożył ogień pod dom.Wtedy mój brat się urodził.Babcia i dziadek poszli gasić ogień,a tata został z mamą.I ktoś wszedł i rzucił czymś w tatę,co trafiło prosto w twarz,parząc skórę.I ten ktoś zabrał mojego brata.Tata nie dał rady biec,ze względu na to,że dwóch ludzi powaliło go na ziemię,a mama...Ona była zbyt zmęczona.Jednak krzyczała jedno imię.,,Hao''.I teraz przez tych ludzi nigdy nie miałem brata,którego mieć powinienem.Może wtedy nie byłbym...Zresztą nieważne.Ja może już wyjdę.Powinieneś odpoczywać.-mówiąc to,wstał i wyszedł.I dał mi niezłe powody do myślenia.
Po pierwsze-tym bratem bliźniakiem prawdopodobnie jestem ja,gdyż patrząc na Yoh czuję się,jakbym patrzył w lustro.Po drugie-to by wytłumaczyło moje odczucia,kiedy widziałem go przygnębionego.A wtedy czułem się okropnie.Po trzecie-Yoh właśnie mi się wyżalił z tego,co było kiedyś.I czuję,jakby to była moja historia.Rodzice mówili mi,że znaleźli mnie przy jakiejś kobiecie w środku lasu.A na kartce,którą ponoć miała,napisane było,jak mam na imię i że ona nie jest ze mną spokrewniona,lecz ocaliła mnie od strasznego losu.Jaki on miał być-tego nie zapisano.
Spojrzałem jeszcze na szafkę nocną i zauważyłem coś,czego wcześniej nie było.Malutkie czarne pudełeczko ze złotymi wzorami i białymi koralikami na przemiennie z niebieskimi.Być może i ciekawość to pierwszy stopień do piekła,ale i tak podniosłem pudełeczko.Wyczułem,że z tyłu ma pokrętło.A więc była to pozytywka.Nakręciłem ją trochę i otworzyłem wieczko.W środku był prześliczny obrazek pokazujący małego chłopca o ciemnych włosach,uśmiechającego się wesoło.Miał na głowie pomarańczowe słuchawki.Domyśliłem się,że to był mały Yoh.Za nim można było zauważyć piękną wiśnie z kwiatami w rozkwicie,a tuż obok było małe jeziorko.Po drugiej jego stronie zobaczyłem rosnące lilie pajęcze,kwiaty,które często kładzie się na grobach naszych bliskich na święto zmarłych.Obrazek musiał być przez kogoś namalowany,gdyż mogłem zauważyć chropowatą powierzchnię,a także lekkie różnice,które są pomiędzy fotografią a obrazem.Z pozytywki wylatywała delikatna melodia,bardzo smutna,a jednocześnie piękna(LINK).Po chwili zamknąłem wieczko i odłożyłem pudełeczko z powrotem na szafkę.Jestem padnięty.Nawet nie wiem,kiedy zasnąłem.
----------------------------
Kiedy się obudziłem,zobaczyłem mamę wchodzącą do pokoju.Niosła coś do jedzenia.
-Proszę,synku,musisz coś zjeść,żeby szybko odzyskać siły.-powiedziała do mnie.
Wziąłem od niej talerz i szybko wszystko zjadłem.Nie sądziłem,że byłem aż tak głodny,dopóki ktoś mi tego nie uzmysłowił.
-Dzisiaj przyjeżdżają państwo Asakura.
-A gdzie Yoh i reszta?
-Yoh i kilka osób poszły do szkoły,a reszta właśnie...-mama wyjrzała przez okno-Robi pompki.
Zmarszczyłem brwi.Dlaczego oni to robią?Przecież mogą oglądać telewizję,poczytać coś,a nie robić pompki.
-Czemu to robią?
-Anna im kazała.Z tego,co mi powiedzieli,to jeżeli nie wykonają zleconego im treningu,to Anna sama dopilnuje,aby mieli rzeź po lenistwie.
-Anna wcale nie wygląda na straszną osobę.-powiedziałem.
-Bo na taką tylko wygląda.-powiedział Choco,który właśnie wszedł do pokoju.-Ale jeżeli się pozna jej możliwości...Szamani,strzeżcie się.
-Całe Dobie się jej boi,a gdyby Król Duchów by się o niej dowiedział,to i on byłby jej posłuszny.-dodał Ryu.
-Nie wierzę.-powiedziałem-I kto to jest Król Duchów?
-Lepiej nam uwierz,a Król Duchów jest najpotężniejszym duchem ze wszystkich.Staje się duchem stróżem Króla Szamanów co pięćset lat.Jednak są osoby,które go nie lubią i negują jego domniemaną siłę...Nie będę wymieniał nazwisk,gdyż nie jest to potrzebne,poza tym i tak pewnie nie znasz.I poznać nie chcesz.-powiedział Ryu i wyszedł,kiedy usłyszał głośne,,okairi''-Mistrz Yoh wrócił!-wykrzyczał cały uszczęśliwiony.
Co to się dzisiaj z ludźmi dzieje?Boją się Anny,widzą duchy i z nimi walczą,na 15-letniego chłopaka wołają,,mistrzu''...Co to się dzieje dzisiaj ze światem?Chyba przestaję go ogarniać...Zobaczyłem,jak do mojego pokoju wchodzi Faust.Prawdopodobnie chce mnie jeszcze przebadać.Szybko się z tym uporał i zszedł na dół,a ja,z tego co wiem po tym,co zdarzyło się później, zapadłem w znowu w sen.
----------------------------
Nar.3-osobowy.
Yoh i spółka wrócili ze szkoły,a na wejściu przywitał ich Ryu,oznajmiając,że obiad jest już gotowy.I w tym momencie wpadł Silva.
-Wybaczcie ten poślizg czasowy,ale Goldva czegoś chciała ode mnie i nie mogłem się wyrwać.
-A cóż to musiałeś zrobić?-zapytał się Yoh.
-Ech,cóż...Chciała,żebym przygotował nagłośnienie areny.Tak,moi drodzy,Turniej niedługo rzeczywiście zostanie wznowiony.
Trey,Ryu i Choco zaczęli krzyczeć z radości,Yoh uśmiechnął się wesoło,Ren jak zwykle pozostał niewzruszony.Lyserg lekko się uśmiechnął,tak samo Shiki.Anna nic nie pokazywała po sobie,tylko zagoniła wszystkich na obiad.
Zaraz po obiedzie Silva wziął się za omawianie szczegółów wznowienia Turnieju.
-Za jakiś miesiąc dostaniecie informację o okresie,w którym macie się dostać do Dobie.W Turnieju biorą jedynie udział osoby,które przeszły do trzeciej rundy.Nie ma opcji o dodatkowych eliminacjach,bo nie ma na to czasu.Musicie się wyrobić w dwa tygodnie.Jak już mówiłem-nie ma czasu na zastanawianie się.Jeżeli Goldva mówiła prawdę,to pojedynki będą odbywać się codziennie.Powód znacie.Dzięki temu już po trzech tygodniach wyłonimy Króla Szamanów.Tak będzie najlepiej.
-Zgadzam się,ta przerwa zabrała już wystarczająco dużo czasu.A więc chłopaki-czeka was wreszcie prawdziwy trening-oznajmiła Anna,na co wszyscy zgodnie jękneli.
Wtedy zadzwonił dzwonek do drzwi.Yoh poszedł otworzyć,domyślając się,że to pewnie rodzinka się zjechała.
-Cześć,mamo,tato,babciu,dziadku.-powiedział i lekko kiwnął głową.
-Witaj Yoh.-odpowiedzieli i weszli do domu.
Zdjęli buty i płaszcze.Widać było,że Keiko i Mikihisa są lekko poddenerwowani.Wtedy weszła pani Arukasa.
-Hmm...Państwo muszą być Asakura...Widać duże podobieństwo między panią a Yoh.-powiedziała-Arukasa Asai,miło mi.
-Jestem Asakura Keiko,mi również.-uśmiechnęła się kobieta.
W tym momencie słychać było potężny huk.
-Ojej,co się stało?!-zawołały obie panie.
-Spokojnie,pewnie to tylko Anna się zdenerwowała na kogoś.-odpowiedział spokojnie Yoh.
-Nie zgadłeś-powiedział Shiki,który właśnie wszedł do korytarza-To Ren i Trey właśnie gonią Choco.Ale Anna zaczyna się właśnie denerwować...
-Okey,w takim razie lepiej wyjść z pola rażenia.No to co,idziemy do Hao?-zapytał krótkowłosy.
-Możemy iść.
I w ten sposób w akompaniamencie huków,wybuchów i krzyków,Keiko,Miki,Asai,Yoh,Shiki,Kino i Yohmei poszli na górę do pokoju,który aktualnie zajmował Hao.
----------------------------
Weszli do pokoju zastając leżącego Hao na podłodze i wyklinającego cały świat.Złorzeczył właśnie na szafkę nocną.
-Hao,co ci ta biedna szafka zrobiła,że życzysz jej aż tak źle?-spytał Yoh,który szeroko się uśmiechnął,zwracając przy tym uwagę długowłosego chłopaka.
-Oi,podczas snu spadłem z łóżka i uderzyłem się w nią.Nie śmiej się!-wykrzyknął,kiedy Yoh złapał się za brzuch i zaczął chichotać.-To nie jest śmieszne!
-Jak nie jest,jak jest?Nie udawaj,że sam byś się nie śmiał,gdybym to ja spadł z łóżka i o coś się uderzył.-odpowiedział,ledwo tłumiąc śmiech,lecz po ostatnim wypowiedzianym słowie zatrząsł się ze śmiechu i spadł na ziemię,nic sobie jednak z tego nie robił i śmiał się dalej na cały regulator.Długowłosy rzucił w niego poduszką,lecz to nic nie dało.
Hao dopiero teraz,po wstaniu i przy akompaniamencie mamrotania zauważył,że wszyscy dorośli przypatrują się mu jak na obrazek.A zwłaszcza wysoka ciemnowłosa kobieta,która bardzo mu kogoś przypominała.Przypominała mu Yoh i co zauważył,również on przypomina tę kobietę.Jego tym bardziej ze względu na długie włosy.
Kobieta patrzyła na niego ze łzami w oczach,a Hao miał wrażenie,że powinien ją znać,a tak nie jest.Mimo,że rozum mu mówił,że jest to obca kobieta i powinien trzymać się na baczności,to serce i intuicja podpowiadały mu,że nie ma się czego obawiać,gdyż to ona właśnie jest jego matką.
-Hao...-powiedziała Keiko,wspierając się o Miki'ego.
Z oczu pociekły jej łzy,lecz się uśmiechała.Hao spojrzał jej w oczy i już wszystko wiedział.To są jego prawdziwi rodzice,jego rodzina.Spojrzał na Mikihisę,lecz nie dostrzegł jego twarzy z powodu kretyńskiego dzioba na łbie.Lecz Hao czuł,że Miki się uśmiecha i sam ledwo powstrzymuje emocje.
Keiko z kolei czuła,że jeżeli się nie powstrzyma,to zaraz rzuci się na długowłosego,by go przytulić,choć wie,że tego nie powinna robić.W końcu chłopak jej nie zna!Co by sobie pomyślał?Wtem Hao wstał z łóżka i podszedł do Keiko i Mikihisy.Spojrzał na nich jak zaciekawione dziecko.
Przyglądał im się przez chwilę,by później odwrócić głowę w bok i zagryźć dolną wargę.Lekko zmrużył oczy,a brwi zmarszczył.Chłopak nie wiedział,co ma zrobić.Czuł...Nie,wiedział,że to są jego prawdziwi rodzice.
Yoh,kierując się przeczuciem,podszedł do Hao i przyciągnął go do siebie,jednocześnie go przytulając.Długowłosego na chwilę zamurowało,lecz po chwili odwzajemnił uścisk,wiedząc,że jest mu to teraz bardzo potrzebne.Nie musieli nic mówić,wystarczy,że po prostu byli.
------------------------------
-Yoh...Chcę cię przeprosić.
Wszyscy obecni w pokoju porozsiadali się na wszelkich możliwych miejscach.Yoh spojrzał na dziadka,nie rozumiejąc,o czym do niego mówi.
-Ale za co?-zapytał się zdezorientowany szaman.
-Zmuszaliśmy cię podczas ostatniego spotkania,żebyś nauczył się opanować pięć punktów Gwiazdy Jedności.Nie powinniśmy tak cię wykorzystywać.Przepraszam...-powtórzył Yohmei.
-W porządku.Nie przejmujmy się tym,co było wcześniej,ważne jest to,co jest teraz!-odpowiedział Yoh i spojrzał na brata z uśmiechem,na co Hao odpowiedział tak samo.
-Och,Yoh...-powiedział Mikihisa,kręcąc głową z rozbawieniem.
Byli tu całą rodziną.I tylko tyle się liczyło.Tak jak powiedział Yoh.Nie liczy się to,co było wcześniej,ważne jest to,co się dzieje tu i teraz.
------------------------------
Hao Arukasa,a właściwie Asakura bardzo przywiązał się do brata.Postanowił wyjechać do Dobie razem z Yoh i jego paczką,jednak nie miał zamiaru brać udziału w Turnieju,zresztą nawet by nie mógł.Uznał,iż najlepiej będzie,jak popatrzy na pojedynkujących się szamanów,a sam będzie się uczył pod czujnym okiem Yohmei'a.W końcu dobrze wytrenowanych szamanów nigdy za wiele.
Ostatni pojedynek,który miał wyłonić króla szamanów miał długo zachować się w pamięci wszystkich na nim obecnych.Pojedynkowali się Ren i Yoh,co oznaczało:wybuchy,huki jak na II Wojnie Światowej,latające kawałki ziemi i kamieni,a także krwi.
Jednak koniec końców wygrał Yoh,i to z niemałym trudem.Ledwo stał na nogach,jednak to Ren padł na twarz wykończony.Słuchawkowy szaman został królem,lecz była pewna wysoka cena,jaką musiał przypłacić.Jako Król Szamanów,nie mógł już pozostawać na Ziemi,tylko przenieść się do Gwiezdnego Sanktuarium,na Ziemi pojawiając się tylko w postaci duchowej.Co oznaczało również,że nie mógł być z Anną.To zabolało ich oboje,ale cóż-tym razem obowiązek przed sercem,niestety.Spotykają się na Ziemi co prawda,ale to już nie jest to samo-Yoh wygląda,jakby ciągle miał piętnaście lat,noszący niebieskie kimono z płatkami wiśni przy zakończeniach,podczas gdy Anna ma dwadzieścia lat.Wyrosła na piękną kobietę,która uczy Annę Itako III sztuki medium.
I siania postrachu wśród szamanów.
Hao niespecjalnie się zmienił,chyba tylko urósł,lecz nadal ma długie włosy.Ren nie ma już swego tradycyjnego czuba na głowie i długie włosy,których część spina,tworząc przy tym trzy kolce wystające zza głowy.Choco już nie ma charakterystycznego afro,Ryu zapuścił zarost,a Lyserg i Trey zbytnio się nie zmienili.
Hao podczas pobytu w Dobie znalazł sobie najpierw przyjaciółkę,lecz,jak szybko się okazało, niedługo potem dziewczynę i narzeczoną.Była to dziewczyna o białych włosach i niesamowicie niebieskich oczach o imieniu Hoshi.Miała taki charakter,jakby był krzyżówką osobowości Shiki'ego i Anny.Hao i Hoshi sprawili wnuka rodzicom Asakura,a z radą Anny nadali dziewczynce imię Himitsu.Itako chciała tak nazwać swojego potomka,lecz niestety,jest to nie możliwe.Blondynka nie chce mieć nikogo innego,pozostając przy tym wierna Yoh,choć ten ją namawiał do znalezienia sobie kogoś i ustatkowania się.To właśnie ona została matką chrzestną Himitsu.Hao wiedział,że Anna była ważna dla jego brata,więc to właśnie ją oboje wybrali,a oprócz niej chrzestnym chłopaka został Shiki,który wydawał im się jednym z najbardziej ogarniętych ludzi z paczki.
Wszyscy żyli długo,czasem szczęśliwie,czasem nie,gdyż jak to z życiem bywa,los lubi płatać figle i nie pozwala ludziom spocząć na laurach.A Yoh?Yoh przygląda się wszystkim z radością,lecz także smutkiem i nostalgią w oczach,a za każdym razem przypomina mu się smutna melodia z pozytywki.
I tak,moi mili,zakończyła się historia o szamanach.
------------------------------
Wiecie co?Mam ważny komunikat:Od tej pory do końca grudnia nie będę tu nic dłuższego wstawiała,jedynie krótkie one-shoty(jednoczęściowe,to mam na myśli).
Kyuu:Jest to spowodowane pewnym,,projektem'',a Darka-san za punkt honoru ustanowiła sobie,że skończy go właśnie do końca grudnia.
Naru:Ma się rozumieć,dowiecie się,co to za projekt,ale dopiero w grudniu.
Nie znikam na stałe!Zapamiętać!Będę coś wrzucała,ale,jak już wcześniej wspomniałam,tylko jedno-częściówki.Jest to nieodwołalna decyzja!
Do następnego!
Darka3363 i Wesoła Drużyna Pierścienia
Kyuu:Z kolejną częścią o SK.
Yoh:Jednak ta część jest już ostatnia.Definitywnie.
Hao:Osoby lubiące nas niekiedy bardziej,niż powinny ucieszą się z pewnej sceny.
A teraz,nie przedłużając,zapraszam do czytania~!
--------------------------------------
Nar.1 os.Hao
,,I lepiej im uwierz-babcia Kino bardzo rzadko się myli.''
Szamani?Rodzina?Aura?Duchy?I weź tu nie bądź skołowany!Choć przeczuwałem,że Yoh może być jakoś ze mną spokrewniony.Mimo wszystko Marco w tym jednym miał rację:Nie ma takich dwóch ludzi tak bardzo podobnych,żeby nie byli nawet w tej samej rodzinie.Ech,jestem tym wszystkim wykończony.Słyszę głosy kroków wszystkich osób,które były w pokoju i wyszły.Lecz bynajmniej nie wszystkie.Jedna osoba została.A był to Yoh.Spojrzałem na niego.Wyglądał,jakby się wąchał,zastanawiał,tak mi się przynajmniej wydaje,czy ma coś ujawnić,jakiś sekret.Westchnął.
-Wiesz co?Tak właściwie to ja jestem pewny,że masz coś wspólnego z moją rodziną.-zaczął powoli-Kiedyś,w moje urodziny poszedłem do mamy.Byłem wtedy jeszcze mały.I ona płakała.Powtarzała cały czas jak mantrę:,,Mój synek''.Nie wiedziałem,o co jej chodzi,więc podszedłem i spytałem,jak każde dziecko by zrobiło.I wiesz,co mi powiedziała?Mówiła mi o tym,że powinienem mieć brata.I to bliźniaka.-Yoh miał puste oczy,jakby właśnie widział od nowa to,co się wtedy działo.-Ale nasza rodzina ma trochę wrogów.Kiedy właśnie mieliśmy się rodzić,ktoś podłożył ogień pod dom.Wtedy mój brat się urodził.Babcia i dziadek poszli gasić ogień,a tata został z mamą.I ktoś wszedł i rzucił czymś w tatę,co trafiło prosto w twarz,parząc skórę.I ten ktoś zabrał mojego brata.Tata nie dał rady biec,ze względu na to,że dwóch ludzi powaliło go na ziemię,a mama...Ona była zbyt zmęczona.Jednak krzyczała jedno imię.,,Hao''.I teraz przez tych ludzi nigdy nie miałem brata,którego mieć powinienem.Może wtedy nie byłbym...Zresztą nieważne.Ja może już wyjdę.Powinieneś odpoczywać.-mówiąc to,wstał i wyszedł.I dał mi niezłe powody do myślenia.
Po pierwsze-tym bratem bliźniakiem prawdopodobnie jestem ja,gdyż patrząc na Yoh czuję się,jakbym patrzył w lustro.Po drugie-to by wytłumaczyło moje odczucia,kiedy widziałem go przygnębionego.A wtedy czułem się okropnie.Po trzecie-Yoh właśnie mi się wyżalił z tego,co było kiedyś.I czuję,jakby to była moja historia.Rodzice mówili mi,że znaleźli mnie przy jakiejś kobiecie w środku lasu.A na kartce,którą ponoć miała,napisane było,jak mam na imię i że ona nie jest ze mną spokrewniona,lecz ocaliła mnie od strasznego losu.Jaki on miał być-tego nie zapisano.
Spojrzałem jeszcze na szafkę nocną i zauważyłem coś,czego wcześniej nie było.Malutkie czarne pudełeczko ze złotymi wzorami i białymi koralikami na przemiennie z niebieskimi.Być może i ciekawość to pierwszy stopień do piekła,ale i tak podniosłem pudełeczko.Wyczułem,że z tyłu ma pokrętło.A więc była to pozytywka.Nakręciłem ją trochę i otworzyłem wieczko.W środku był prześliczny obrazek pokazujący małego chłopca o ciemnych włosach,uśmiechającego się wesoło.Miał na głowie pomarańczowe słuchawki.Domyśliłem się,że to był mały Yoh.Za nim można było zauważyć piękną wiśnie z kwiatami w rozkwicie,a tuż obok było małe jeziorko.Po drugiej jego stronie zobaczyłem rosnące lilie pajęcze,kwiaty,które często kładzie się na grobach naszych bliskich na święto zmarłych.Obrazek musiał być przez kogoś namalowany,gdyż mogłem zauważyć chropowatą powierzchnię,a także lekkie różnice,które są pomiędzy fotografią a obrazem.Z pozytywki wylatywała delikatna melodia,bardzo smutna,a jednocześnie piękna(LINK).Po chwili zamknąłem wieczko i odłożyłem pudełeczko z powrotem na szafkę.Jestem padnięty.Nawet nie wiem,kiedy zasnąłem.
----------------------------
Kiedy się obudziłem,zobaczyłem mamę wchodzącą do pokoju.Niosła coś do jedzenia.
-Proszę,synku,musisz coś zjeść,żeby szybko odzyskać siły.-powiedziała do mnie.
Wziąłem od niej talerz i szybko wszystko zjadłem.Nie sądziłem,że byłem aż tak głodny,dopóki ktoś mi tego nie uzmysłowił.
-Dzisiaj przyjeżdżają państwo Asakura.
-A gdzie Yoh i reszta?
-Yoh i kilka osób poszły do szkoły,a reszta właśnie...-mama wyjrzała przez okno-Robi pompki.
Zmarszczyłem brwi.Dlaczego oni to robią?Przecież mogą oglądać telewizję,poczytać coś,a nie robić pompki.
-Czemu to robią?
-Anna im kazała.Z tego,co mi powiedzieli,to jeżeli nie wykonają zleconego im treningu,to Anna sama dopilnuje,aby mieli rzeź po lenistwie.
-Anna wcale nie wygląda na straszną osobę.-powiedziałem.
-Bo na taką tylko wygląda.-powiedział Choco,który właśnie wszedł do pokoju.-Ale jeżeli się pozna jej możliwości...Szamani,strzeżcie się.
-Całe Dobie się jej boi,a gdyby Król Duchów by się o niej dowiedział,to i on byłby jej posłuszny.-dodał Ryu.
-Nie wierzę.-powiedziałem-I kto to jest Król Duchów?
-Lepiej nam uwierz,a Król Duchów jest najpotężniejszym duchem ze wszystkich.Staje się duchem stróżem Króla Szamanów co pięćset lat.Jednak są osoby,które go nie lubią i negują jego domniemaną siłę...Nie będę wymieniał nazwisk,gdyż nie jest to potrzebne,poza tym i tak pewnie nie znasz.I poznać nie chcesz.-powiedział Ryu i wyszedł,kiedy usłyszał głośne,,okairi''-Mistrz Yoh wrócił!-wykrzyczał cały uszczęśliwiony.
Co to się dzisiaj z ludźmi dzieje?Boją się Anny,widzą duchy i z nimi walczą,na 15-letniego chłopaka wołają,,mistrzu''...Co to się dzieje dzisiaj ze światem?Chyba przestaję go ogarniać...Zobaczyłem,jak do mojego pokoju wchodzi Faust.Prawdopodobnie chce mnie jeszcze przebadać.Szybko się z tym uporał i zszedł na dół,a ja,z tego co wiem po tym,co zdarzyło się później, zapadłem w znowu w sen.
----------------------------
Nar.3-osobowy.
Yoh i spółka wrócili ze szkoły,a na wejściu przywitał ich Ryu,oznajmiając,że obiad jest już gotowy.I w tym momencie wpadł Silva.
-Wybaczcie ten poślizg czasowy,ale Goldva czegoś chciała ode mnie i nie mogłem się wyrwać.
-A cóż to musiałeś zrobić?-zapytał się Yoh.
-Ech,cóż...Chciała,żebym przygotował nagłośnienie areny.Tak,moi drodzy,Turniej niedługo rzeczywiście zostanie wznowiony.
Trey,Ryu i Choco zaczęli krzyczeć z radości,Yoh uśmiechnął się wesoło,Ren jak zwykle pozostał niewzruszony.Lyserg lekko się uśmiechnął,tak samo Shiki.Anna nic nie pokazywała po sobie,tylko zagoniła wszystkich na obiad.
Zaraz po obiedzie Silva wziął się za omawianie szczegółów wznowienia Turnieju.
-Za jakiś miesiąc dostaniecie informację o okresie,w którym macie się dostać do Dobie.W Turnieju biorą jedynie udział osoby,które przeszły do trzeciej rundy.Nie ma opcji o dodatkowych eliminacjach,bo nie ma na to czasu.Musicie się wyrobić w dwa tygodnie.Jak już mówiłem-nie ma czasu na zastanawianie się.Jeżeli Goldva mówiła prawdę,to pojedynki będą odbywać się codziennie.Powód znacie.Dzięki temu już po trzech tygodniach wyłonimy Króla Szamanów.Tak będzie najlepiej.
-Zgadzam się,ta przerwa zabrała już wystarczająco dużo czasu.A więc chłopaki-czeka was wreszcie prawdziwy trening-oznajmiła Anna,na co wszyscy zgodnie jękneli.
Wtedy zadzwonił dzwonek do drzwi.Yoh poszedł otworzyć,domyślając się,że to pewnie rodzinka się zjechała.
-Cześć,mamo,tato,babciu,dziadku.-powiedział i lekko kiwnął głową.
-Witaj Yoh.-odpowiedzieli i weszli do domu.
Zdjęli buty i płaszcze.Widać było,że Keiko i Mikihisa są lekko poddenerwowani.Wtedy weszła pani Arukasa.
-Hmm...Państwo muszą być Asakura...Widać duże podobieństwo między panią a Yoh.-powiedziała-Arukasa Asai,miło mi.
-Jestem Asakura Keiko,mi również.-uśmiechnęła się kobieta.
W tym momencie słychać było potężny huk.
-Ojej,co się stało?!-zawołały obie panie.
-Spokojnie,pewnie to tylko Anna się zdenerwowała na kogoś.-odpowiedział spokojnie Yoh.
-Nie zgadłeś-powiedział Shiki,który właśnie wszedł do korytarza-To Ren i Trey właśnie gonią Choco.Ale Anna zaczyna się właśnie denerwować...
-Okey,w takim razie lepiej wyjść z pola rażenia.No to co,idziemy do Hao?-zapytał krótkowłosy.
-Możemy iść.
I w ten sposób w akompaniamencie huków,wybuchów i krzyków,Keiko,Miki,Asai,Yoh,Shiki,Kino i Yohmei poszli na górę do pokoju,który aktualnie zajmował Hao.
----------------------------
Weszli do pokoju zastając leżącego Hao na podłodze i wyklinającego cały świat.Złorzeczył właśnie na szafkę nocną.
-Hao,co ci ta biedna szafka zrobiła,że życzysz jej aż tak źle?-spytał Yoh,który szeroko się uśmiechnął,zwracając przy tym uwagę długowłosego chłopaka.
-Oi,podczas snu spadłem z łóżka i uderzyłem się w nią.Nie śmiej się!-wykrzyknął,kiedy Yoh złapał się za brzuch i zaczął chichotać.-To nie jest śmieszne!
-Jak nie jest,jak jest?Nie udawaj,że sam byś się nie śmiał,gdybym to ja spadł z łóżka i o coś się uderzył.-odpowiedział,ledwo tłumiąc śmiech,lecz po ostatnim wypowiedzianym słowie zatrząsł się ze śmiechu i spadł na ziemię,nic sobie jednak z tego nie robił i śmiał się dalej na cały regulator.Długowłosy rzucił w niego poduszką,lecz to nic nie dało.
Hao dopiero teraz,po wstaniu i przy akompaniamencie mamrotania zauważył,że wszyscy dorośli przypatrują się mu jak na obrazek.A zwłaszcza wysoka ciemnowłosa kobieta,która bardzo mu kogoś przypominała.Przypominała mu Yoh i co zauważył,również on przypomina tę kobietę.Jego tym bardziej ze względu na długie włosy.
Kobieta patrzyła na niego ze łzami w oczach,a Hao miał wrażenie,że powinien ją znać,a tak nie jest.Mimo,że rozum mu mówił,że jest to obca kobieta i powinien trzymać się na baczności,to serce i intuicja podpowiadały mu,że nie ma się czego obawiać,gdyż to ona właśnie jest jego matką.
-Hao...-powiedziała Keiko,wspierając się o Miki'ego.
Z oczu pociekły jej łzy,lecz się uśmiechała.Hao spojrzał jej w oczy i już wszystko wiedział.To są jego prawdziwi rodzice,jego rodzina.Spojrzał na Mikihisę,lecz nie dostrzegł jego twarzy z powodu kretyńskiego dzioba na łbie.Lecz Hao czuł,że Miki się uśmiecha i sam ledwo powstrzymuje emocje.
Keiko z kolei czuła,że jeżeli się nie powstrzyma,to zaraz rzuci się na długowłosego,by go przytulić,choć wie,że tego nie powinna robić.W końcu chłopak jej nie zna!Co by sobie pomyślał?Wtem Hao wstał z łóżka i podszedł do Keiko i Mikihisy.Spojrzał na nich jak zaciekawione dziecko.
Przyglądał im się przez chwilę,by później odwrócić głowę w bok i zagryźć dolną wargę.Lekko zmrużył oczy,a brwi zmarszczył.Chłopak nie wiedział,co ma zrobić.Czuł...Nie,wiedział,że to są jego prawdziwi rodzice.
Yoh,kierując się przeczuciem,podszedł do Hao i przyciągnął go do siebie,jednocześnie go przytulając.Długowłosego na chwilę zamurowało,lecz po chwili odwzajemnił uścisk,wiedząc,że jest mu to teraz bardzo potrzebne.Nie musieli nic mówić,wystarczy,że po prostu byli.
------------------------------
-Yoh...Chcę cię przeprosić.
Wszyscy obecni w pokoju porozsiadali się na wszelkich możliwych miejscach.Yoh spojrzał na dziadka,nie rozumiejąc,o czym do niego mówi.
-Ale za co?-zapytał się zdezorientowany szaman.
-Zmuszaliśmy cię podczas ostatniego spotkania,żebyś nauczył się opanować pięć punktów Gwiazdy Jedności.Nie powinniśmy tak cię wykorzystywać.Przepraszam...-powtórzył Yohmei.
-W porządku.Nie przejmujmy się tym,co było wcześniej,ważne jest to,co jest teraz!-odpowiedział Yoh i spojrzał na brata z uśmiechem,na co Hao odpowiedział tak samo.
-Och,Yoh...-powiedział Mikihisa,kręcąc głową z rozbawieniem.
Byli tu całą rodziną.I tylko tyle się liczyło.Tak jak powiedział Yoh.Nie liczy się to,co było wcześniej,ważne jest to,co się dzieje tu i teraz.
------------------------------
Hao Arukasa,a właściwie Asakura bardzo przywiązał się do brata.Postanowił wyjechać do Dobie razem z Yoh i jego paczką,jednak nie miał zamiaru brać udziału w Turnieju,zresztą nawet by nie mógł.Uznał,iż najlepiej będzie,jak popatrzy na pojedynkujących się szamanów,a sam będzie się uczył pod czujnym okiem Yohmei'a.W końcu dobrze wytrenowanych szamanów nigdy za wiele.
Ostatni pojedynek,który miał wyłonić króla szamanów miał długo zachować się w pamięci wszystkich na nim obecnych.Pojedynkowali się Ren i Yoh,co oznaczało:wybuchy,huki jak na II Wojnie Światowej,latające kawałki ziemi i kamieni,a także krwi.
Jednak koniec końców wygrał Yoh,i to z niemałym trudem.Ledwo stał na nogach,jednak to Ren padł na twarz wykończony.Słuchawkowy szaman został królem,lecz była pewna wysoka cena,jaką musiał przypłacić.Jako Król Szamanów,nie mógł już pozostawać na Ziemi,tylko przenieść się do Gwiezdnego Sanktuarium,na Ziemi pojawiając się tylko w postaci duchowej.Co oznaczało również,że nie mógł być z Anną.To zabolało ich oboje,ale cóż-tym razem obowiązek przed sercem,niestety.Spotykają się na Ziemi co prawda,ale to już nie jest to samo-Yoh wygląda,jakby ciągle miał piętnaście lat,noszący niebieskie kimono z płatkami wiśni przy zakończeniach,podczas gdy Anna ma dwadzieścia lat.Wyrosła na piękną kobietę,która uczy Annę Itako III sztuki medium.
I siania postrachu wśród szamanów.
Hao niespecjalnie się zmienił,chyba tylko urósł,lecz nadal ma długie włosy.Ren nie ma już swego tradycyjnego czuba na głowie i długie włosy,których część spina,tworząc przy tym trzy kolce wystające zza głowy.Choco już nie ma charakterystycznego afro,Ryu zapuścił zarost,a Lyserg i Trey zbytnio się nie zmienili.
Hao podczas pobytu w Dobie znalazł sobie najpierw przyjaciółkę,lecz,jak szybko się okazało, niedługo potem dziewczynę i narzeczoną.Była to dziewczyna o białych włosach i niesamowicie niebieskich oczach o imieniu Hoshi.Miała taki charakter,jakby był krzyżówką osobowości Shiki'ego i Anny.Hao i Hoshi sprawili wnuka rodzicom Asakura,a z radą Anny nadali dziewczynce imię Himitsu.Itako chciała tak nazwać swojego potomka,lecz niestety,jest to nie możliwe.Blondynka nie chce mieć nikogo innego,pozostając przy tym wierna Yoh,choć ten ją namawiał do znalezienia sobie kogoś i ustatkowania się.To właśnie ona została matką chrzestną Himitsu.Hao wiedział,że Anna była ważna dla jego brata,więc to właśnie ją oboje wybrali,a oprócz niej chrzestnym chłopaka został Shiki,który wydawał im się jednym z najbardziej ogarniętych ludzi z paczki.
Wszyscy żyli długo,czasem szczęśliwie,czasem nie,gdyż jak to z życiem bywa,los lubi płatać figle i nie pozwala ludziom spocząć na laurach.A Yoh?Yoh przygląda się wszystkim z radością,lecz także smutkiem i nostalgią w oczach,a za każdym razem przypomina mu się smutna melodia z pozytywki.
I tak,moi mili,zakończyła się historia o szamanach.
------------------------------
Wiecie co?Mam ważny komunikat:Od tej pory do końca grudnia nie będę tu nic dłuższego wstawiała,jedynie krótkie one-shoty(jednoczęściowe,to mam na myśli).
Kyuu:Jest to spowodowane pewnym,,projektem'',a Darka-san za punkt honoru ustanowiła sobie,że skończy go właśnie do końca grudnia.
Naru:Ma się rozumieć,dowiecie się,co to za projekt,ale dopiero w grudniu.
Nie znikam na stałe!Zapamiętać!Będę coś wrzucała,ale,jak już wcześniej wspomniałam,tylko jedno-częściówki.Jest to nieodwołalna decyzja!
Do następnego!
Darka3363 i Wesoła Drużyna Pierścienia
wtorek, 11 listopada 2014
11. Listopada
Yoł!Nie,jeszcze nie notka,ale już prawię kończę,mam problem z napisaniem jednej sceny...Nic to!Niektórzy wiedzą,a niektórzy nie,jest dziś dzień,kiedy nasza Polska ponownie stała się państwem!I Feliks wstał z grobu^^.
Feli:Musiałaś.
No przecież!
11.11.1918-koniec I Wojny Światowej oraz Święto Niepodległości.
Darka3363 i Feliks Łukasiewicz(Polska)
Feli:Musiałaś.
No przecież!
11.11.1918-koniec I Wojny Światowej oraz Święto Niepodległości.
piątek, 7 listopada 2014
Koniec...
Jasny gwint,nawet nie wiecie,jak mi cholernie smutno~!
Kyuu:Nie,Darka-san nie kończy bloga.
Ale się Naruto skończyło!Po 700 rozdziałach!Wydawane przez 15 lat Naruto się zakończył.Miałam łzy w oczach,kiedy czytałam ostatni rozdział!Zachowajmy minutę ciszy dla oddania hołdu tej świetnej mangi.To była pierwsza manga,jaką czytałam,więc jest dla mnie ważna.
Darka3363
Kyuu:Nie,Darka-san nie kończy bloga.
Ale się Naruto skończyło!Po 700 rozdziałach!Wydawane przez 15 lat Naruto się zakończył.Miałam łzy w oczach,kiedy czytałam ostatni rozdział!Zachowajmy minutę ciszy dla oddania hołdu tej świetnej mangi.To była pierwsza manga,jaką czytałam,więc jest dla mnie ważna.
Darka3363
Subskrybuj:
Posty (Atom)